Ako ay isang simpleng mag-aaral na may
simpleng pangarap sa buhay ito ay ang makatapos sa aking piniling kurso at ito
ang pagiging guro baling araw. Bata pa lamang ako ay ito na ang gusto ko. Ito
na ang sinasabi ko sa tuwing kasali ako sa program sa aming paaralan noong ako
ay elementary, sa tuwing ako ay nagpapakilala sa entablado n gaming paaralan
maging sa silid aralan ito na ang sinasabi ko, “I want to be a good teacher
someday.” Marahil sa ako ay bata pa noon di ko pa iniisip kung pano nga ba ako
magiging isang guro baling araw akala ko madali lamang iyon. Subali`thabang ako
ay lumalaki at nagkakaisip tungkol sa mga bagay na ito ay parang nagbabago ang
aking isipan sapagkat maraming nagsasabi na mahirap daw ang maging isang guro,
kaya natakot ako. Pagtungtong ko sa hayskul ay ito na ang bukang bibig ng aking
mga kamag-aaral kung ano ang kukuhanin nilang kurso sa kolehiyo, katulad ko rin
ay wala pa sa isip nila kung ano talaga ang kukuhanin nila. Nang kami ay nasa
ikaapat na taon na bilang hayskul lalo akong naguguluhan kung ano nga ba ang
kukuhanin kung kurso kasi nalaman ko na napakarami pala talagang kurso na pwede
mong pagpilian. “Mahirap maging guro” yan ang aking naririnig ko marami sa iba
kong mga kaklase pati narin sa aking guro. Kaya nagbago ang isip ko natakot ako
nab aka mapahiya lang ako na ito ang kuhanin ko. Pero naman talaga ang gusto ko
pati narin ng mga magulang ko para sa akin pero hindi naman nila ako pinipilit
dahil ako parin daw ang magdedesisyon. Kaya sa bawat araw na papalapit na
kaming grumaduate ay nag aasikaso na din kami ng mga kakailanganin namin para
sa pag eenrol sat para makakuha ng entrance exam sa aming napiling paaralan at
ito ay ang Batangas State University. Nawala na sa pagpipilian ko ang kursong
edukasyon at ang nilagay ko sa first choice ay Accountancy at sa pangalawa
naman ay Business Ad . Dahil ito sa impluwensya ng aking mga kaibigan at
kaklase. At nang makagraduate na kami ng hayskul at kami`y nasa kolehiyo na
wala akong kaalam alam kung ano ang mangyayari sa akin doon, kinakabahan ako
dahil panibagong mga tao na ang aking makakasama at makakasalamuha tapos yung
feeling naq parang ang tatalino sa math ng mga kaklase mo dahil nga Accountancy
ang kursong pinili nila, eh ako naman nakigaya lang sa mga kaklase ko at di
naman talaga ako kagalingan sa math na yan pero nung nagtagal dip ala lahat ay
matalino, at noong tinanaong kami kung bakit Accountancy ang pinili naming kurso
ang sagot nilang lahat ay praktikal lang daw, pero ako wala lang sabi kasi nila
maganda daw magiging trabaho ko dito eh.Sa totoo lang di ko gusto ang mga ugali
ng mga kaklase ko doon sapagkat iba ako sa kanila ako simple, tahimik at
mahiyaing tao. Kaya di ako makasabay sa kanila sila yung mga estudyante na
walang pakialam sa iba, paselfie selfie kahit saan, pabonggahan ng damit, at
sila din yung tipong namimili ng kakausapin o pakikisamahan. Pero di naman
lahat ay ganon meron parin naman akong
nakita na nakusundo at nakagaanan ko ng
loob dahil parehas ka ng nararamdaman sa
mga kaklase namin at ito ay si Maren at Rose An masaya ako pagkasama sila
napaingay nila ang isang tulad kong tahimik lang. Nakakwentuhan ko sila tungkol
sa mga pangarap nila sa buhay, nawawala ang inis ko sa mga kaklase namin
pagkasama ko sila, pinapalakas nila ang loob ko, tinutuuruan nila ako sa mga
aralin na di ko maintindihan at sa araw araw na magkakasamakami ay nakagawa
kami ng pangarap na para sa aming tatlo na pag nakatapos kami ng sa pag aaral
ay sa abroad kami magtatrabaho at magiipon para makapagpata ng sarili naming
business tapos kung minsa ay yung iba ay napaka imposible nang mangyari. Pero
di ko kinaya ang accountancy napaka komplikado para sa akin kahit nagaaral
naman ako ay di ko parin magawang maintindihan yung iba lalo na`t di naman ako
kagaling sa math tapos pinipressure pa kayo ng iba nyong prof. Kaya ng matapos
angunang semester ay napagpasyahan ko na magshift na lamang ng ibang kurso
habang maaga pa at ng sinabi koito sa aking natatanging dalawang kaibigan ay
nalungkot sila, pano na daw ang pangarap naming tatlo kaya`t nalungkot din ako.
Pero hindi naman yun ang pangarap ko eh, ang gusto ko ay maging guro. Kaya
nagshift ako at kinuha ang gusto kong kurso.
Agad ko itong sinabi sa aking mga magulang at pabor naman ito sa kanila.
Agad kong insikaso ang shifter form ko,
Matapos ang napakaraming proseso ay nag enrol na ako sa kursong edukasyon.
Nakita ko doon ang Aking kaklase noong hayskul nag shift na din daw sya dahil
di raw kinayaang engineering. At nang araw na ng pasukan ay kinakabahan ako dahil
baguhan lamang ako doon pero nawala ito ng marami na akong nakaausap sa Aking
mga bagong kaklase ang gaan ng loob ko sa kanilafeel at home na ako na hindi ko
naramdaman noong ako ay nasa Accountancy pa. Ibang iba talaga sila
sa mga
naging kaklase ko sa accountancy. Kaya
Masasabi ko na ang Education student sa BSU ay simple, mababait at higit
sa lahat tunay na palakaibigan walang pinipili At doon pa lamang Ay lalo kong
nagustuhan ang kursong edukasyon at
bukod sa mga mababait kong mga kaklase
ay may mababait din kaming professor na nagpapayo sa amin sa buhay at nagtuturo
sa amin ng magagandang asal tungkol sa pagiging guro naminbaling araw at nakaka
inspired din ang kanilang mga kwento noong katulad pa lamang nila kaming
nangangarap na makatapos sa pag aaral. At ngayon ay kasaluyan kong kinukuha ang
kursong edukasyon at second year na ako kahit irregular ako dito ay kakayanin
kong makatapos. Masaya naman ako dito, kasi sa kursong ito unti unting nawawala
ang pagkamahiyain ko, malaki ang naiitulong sa akin nito natuto akong makihalubilo
sa iba`t ibang tao kaya marami na akong mga kakilala at kabatian samantalang
noong accountancy student pa ako dalawa lang ang kaibigan ko. At isa pa sa
nagustuhan ko sa mga kaklase ko dito ay yung napapansin nila ang aking
kakayahan, nabigyan ako ng chance na sa harap ng mga kaklase ko noong
valentine’s day na hindi ko naranasan noong ako ay nasa accountancy pa, hindi
naman kasi ako napapansin
doon kahit anong gawin ko. Namimiss ko kasi yung atensyon katulad noong nasa
highschool at elementary
ako. Noong Elementary kasi ako kasali ako lagi sa
sayaw sa tuwing may program sa school tapos
ako ang muse sa section namin kaya ilang beses kong naranasan ang lumaban sa ibang section pag
intrams sa school naming kahit di naman
ako kagandahan pero ako parin ang pinili nila. at noong hayskul naman
ako pag sinabing maganda ang boses ako agad ang ituturo ng mga kaklase ko ako
ang laging song leader sa klase at gustong gusto ko naman ansarap kasi sa
pakiramdam. Pagsayaw at pagkanta talaga ang hilig ko eh, kaya natutuwa ako sa
mga taong nakakaapppreciate nito. Pero
ngayong kolehiyo na ako di ko na muna pinupursige ang hilig ko, pag aaral na
lang iniintindi ko gusto ko kasi talaga makatapos sa pag aaral para makatulong
na ako sa mga magulang ko. Sana talaga mapagtagumpayan ko ang kursong ito, Ito
kasi talaga ang pangarap ko pati na rin ng mga magulang ko para sa akin. Isa pa
kasi sa pangarap ko na marinig ko mula sa mga magulang ko ang “Anak proud kami
sayo” kung iisipin mo parang simple lang pero napakahalaga nito at napakalaking
achievement sa buhay ko. Ang mga magulang ko ang
inspirasyon ko sa pagtupad ng mga pangarap ko. Kaya hindiako titigil at susuko
para maisakatuparan ito.
